بررسی تاثیر القای خلق بر پاسخ های درد بیماران مبتلا به میگرن و نقش متغیر فاجعه آمیزی درد

میگرن یکی از انواع سردرد است که طبیعی پیچیده و ناتوان کننده دارد. تحقیقات نشان داده اند که اختلالات هیجانی نظیر افسردگی و ضطراب از شایع ترین اختلالات همراه با میگرن هستند. در تحقیقات زیادی وجود روابط دو سوهی بین افسردگی و میگرن نشان داده شده است ولی هنوز مدارک تجربی لازم برای اعتبار بخشیدن به چنین نظراتی وجود ندارد. از سوی دیگر فاجعه آمیزی درد به عنوان یک عامل شناختی در شدت درد و تحمل درد بیماران میگرنی نقش مهمی دارد. پژوهش حاضر به منظور بررسی آزمایشی تاثیر القای خلق بر شدت درد بیماران مبتلا به میگرن و نقش متغیر فاجعه آمیزی درد در کلینیک بیمارستان بقیه الله انجام گرفت. روش: این پژوهش پیرو طرح شبه ازمایشی پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه مورد مطالعه بیماران میگرنی کلینیک بیمارستان بقیه الله در نیمه دوم سال 8 بوده است به این منظور 46 بیمار میگرنی که داوطلب شرکت در این پژوهش بوده انتخاب شدند و به صورت تصادفی زنجیره ای در سه گروه جایگزین شدند. درابتدا یک سری ویژگی های روانشناختی این بیماران از طریق یک مجموعه پرسشنامه سنجیده شد و آزمودنی هااز لحاظ متغیرهای چون: سن مدت ابتلا به میگرن، درجه افسردگی و اضطراب همگن شدند. کسانی که ملاک های شمول این پژوهش را دارا بودند وارد شرایط پژوهش شدند. در این پژوهش از یک تکلیف کامپیوتری (خستگی شاختی ) و نمایش یک فیلم استفاده شده و نتایج بعد از اجرای هر ابزار بلافاصله سنجیده شد. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که القای خلق غمگین به طور معناداری منجر به افزایش شدت درد و القای خلق شاد باعث کاهش شدت درد در بیماران میگرنی می شود(f=3.315) همچنین مشخص شد که فاجعه آمیزی درد در تعامل شدت درد و خلق نقش یک متغیر تعدیل کننده دارد. در بیماران مبتلا به میگرن که بیش از 6 ماه است از این سردرد رنج می برند القای خلق منفی به صورت آزمایشی گزارش درد را در این بیماران افزایش می دهد در صورتی که در گروه القای خلق شاد نتایج عکسی به دست آمد.